BOŞ ÇERÇEVE

Sarmaşık güllerini bilir misiniz?Dikildiği topraktan aldığı besinle,yaslandığı yere sarılır,uzar boyu.Destek alır belki bir ağaçtan,belki bir evden.

İşte böyle bir sarmaşıktım bende.Sahibimin evinin duvarına yasladım kendimi,uzadım evin boyunca.Bahar gelince açardı goncalarım.Konuşurdu sahibim benimle,güzelliğimi söylerdi.Cevap veremezdim belki ama, kokumu verirdim ben de ona.
Daha çok açacak goncalarım var dallarımda,yeşil yapraklarımın arasında.Mevsim biraz daha sıcak giderse daha çok kokumu sunarım.Eylül güzel geçer belki.Sahibim penceresini açınca,benimle yine konuşur.Kıyamaz kuru dallarıma,bir tas su verir,ben de ona kokumu.

Eylülün ortalarına geldik.Akşam serinlemeye başladı.Ama sahibim gene pencerenin önünde bana bakıyor sevgi dolu gözlerle.
Bir yerlerden sesler yükseliyor.Bağırışlar,ağlamalar duyuyorum.Ne olduğunu anlamaya çalışıyorum.Heryer karanlık oldu birden.Yalnız gökyüzü kırmızı.Kimi yangın diye bağırıyor,kimi bomba.Sesler yükseliyor''kaçın saklanın''diye,''kurtarın kendinizi''.

Sahibim ağlıyor,dokuz ölü vermişler teröre.Goncalarım daha küçük....
Sahibim dışarı çıktı.Hızla uzaklaştı benden,evden,pencereden.Bana şimdi kim su verecekti,kim konuşacaktı benimle derken büyük bir patlama daha oldu.Yıllarca yaslandığım ev yerle bir oldu.Heryer yanıyordu,toz duman,ağlamalar, ayak sesleri gecenin karanlığını boğuyordu.
Yapraklarım,goncalarım yandı.Artık kokumu verecek ne bir goncam,nede kimsem kalmamıştı.
Hayatta kalanlar terketti köyü.Geriye kalan taş yığınlarıydı,sessizlikti,yanık kokusuydu,ölümün kokusuydu.

Bırakmayan tek dostum sahibimin bana baktığı pencereydi.Çerçevesi direniyordu düşmemek için.Benimde yapraklarım ve goncalarım yoktu ama, pencereyi yalnız bırakmamk için kökümünden kalanlar vardı.

Belki birgün yağmur yağar,yine yapraklarım yeşerir.Belki goncada veririm.Ama kokumu duyacak sahibim yok.Sadece düşmemek için direnen boş çerçeve yanımda.
Yaslandık birbirimize ağlıyoruz hazanda düşen yağmurla.Ama kimse duymuyor........

Yasemin Gürtürk
28/Aralık/2006

(Yıl:1995 Yer:Tunceli
Çemişkezek.ulukale köyü,
Cevizlidere mezrası.
Kayınpederimin evi)