BEN ANNEYİM !

bir annenin ağzından;
Seni sevinçlerin en büyüğü ile elime aldım. Hayata alışman, kendi kendine yaşayabilir bir insanoğlu haline gelebilmen için seni sütümle besledim. Geceler boyu baş ucunda bekledim, tenimin hararetiyle ısıttım, şefkatimle sardım.

Sana ilk davranışı, ilk gülüşü, ilk bakışı, ilk heceyi ben öğrettim. Sana ilk şarkıyı ben söyledim. seni karşılıksız çıkarsız, tertemiz ilk ben sevdim. Sana hayatta lazım olan çok dersleri ilk ben verdim. saçını ben taradım, seni yıkadım, içimin bütün hevesiyle, Elimin bütün yeterliliğle diktiğim elbiseleri sana bir sevinç gibi giydirdim. Senin yüzündeki ilk acıları ben duydum. İlk ağlayışlarını göğsümde ben dindirdim. İlk endişelerini bana söyledin. sırrını bana açtın. İlk dost beni edindin.

Ben anneyim ! bana her zaman güvendin. büyüyüp kocaman bir insan olduktan sonra da bana ihtiyacın oldu. Üzüntülerin benim üzüntülerim oldu. Seni pencerede saatlerce bekledim. Gelişinde kapılara koştum, seni her zaman aynı duygularla bağrıma bastım. Seninle övündüm, seninle taçlandım, şereflendim…Beyne ilk işlenecek sözler benim sözlerim, kalbe ilk yerleşecek duygular benim duygularımdır. Ben istersem sevgi, kardeşlik, dostlukla büyütürüm. istersem kinle, nefretle, düşmanlıkla doldururum.

Ben anneyim! Ben sabır ve tahammülüm. Ben en yumuşak ve en sertim. Cesur olmayı nasıl ben öğrettimse, korkuyu da sana ben öğrettim. Seni ilk öğen ve ilk döven benim. sevmek, şefkat, dostluk duygularının hepsi bende. Bir acı duyarsan beni çağırırsın; ben teselliyim. Ölsem bile gözüm arkadadır,seni merak ederim.

Sen benim eserimsin, sen benim emeğimsin,sen benim güzel günlerim, geçen ömrüm, bütün anılarımsın.Sen;ak saçlarım,buruşuk tenim,kaybolan güzelliğim, neşem,ümitlerim karşılığı kazandığım varlıksın. Bunun için sakınırım seni. Ben saygı bekliyorum. gönlünde yer etmeyi isterim. unutulmaktan korkarım. Baş üstünde ve baş köşede yerim.

Ben anneyim !
Ve son nefesimde, her zaman;
"sütüm ve hakkım helal olsun, yavrum!’’ derim.

Not: yazarı belli değil.