KOCA ÇINAR

Yorganın altında yalnız bir beden,
Omuzları yılların yüküyle çökmüş,
Kırgınlıları, sevinçleri ve hüzünleriyle.
herkes sıcak yuvasında kahkahalar atarken,
O, sigarasının ucundaki yanan ateşe bakan,
Belki bir kadeh rakıda yalnızlığına küsen adam.
Benim kahramanım BABAM.

Sen bize bırakılan en değerli emanetsin.
Ve ömrünün kalan zamanlarını rahat geçirmeni,
iyi yaşamanı istiyorum.
Bunları anneme yapmakta geç kaldık belki.
Keşke o da olsaydı, birlikte yanyana dursaydınız,
kısmet değilmiş.
Tanrı onu bizden erken ayırdı.
Belki bu yüzden vicdan azabımız.

Seninle beraber geçireceğimiz ne kadar zaman kaldı
bilmiyorum.
Bazen kızsanda, üzülsende biz senin evlatlarınızız,
Hangimizin yüzünü görsen dayanmaz baba yüreğin.
lakin biz senin gülen yüzünü gördükçe mutlu oluyoruz.
Koca çınar..

Hayat yaşanmışlıklarla dolu,
Kocaman 84 yılı nasıl geçirdin.
Çalıştın, yoktan var ettin, bizleri büyüttün.
Sevdiklerini yitirdin, Umutlarını kaybettin,
Hüzünleri yaşadın, torunlarında mutluluğu.

Bundan sonra hayat kısa,
Ne üzmeye ne de üzülmeye değmez.
Seni sevdiğimizi de asla unutma.

Yasemin Gürtürk
8/Kasım/2007