OTOBİYOGRAFİ - NAZIM HİKMET

OTOBİYOGRAFİ

1902'de doğdum doğduğum şehre dönmedim bir daha

geriye dönmeyi sevmem

üçyaşımda Halep'te paşa torunluğu ettim

on dokuzumda Moskova'da komünist üniversite öğrenciliği

kırk dokuzumda yine Moskova'da Tseka-Parti konukluğu

ve on dördümden beri şairlik ederim

kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir

ben ayrılıkların

kimi insan ezbere sayar yıldızların adını

ben hasretlerin hapislerde de yattım büyük otellerde de açlık çektim

açlık gırevi de içinde ve tatmadığım yemek yok gibidir

otuzumda asılmamı istediler

kırk sekizimde Barış madalyasının bana verilmesini verdiler de

otuz altımda yarım yılda geçtim dört metre kare betonu

elli dokuzumda on sekiz saatte uçtum

Pırağ'dan Havana'ya Lenin'i görmedim nöbet tuttum tabutunun başında 924'te

961'de ziyaret ettiğim anıtkabri kitaplarıdır

partimden koparmağa yeltendiler beni

sökmedi yıkılan putların altında da ezilmedim

951'de bir denizde gençbir arkadaşla yürüdüm üstüne ölümün

52'de çatlak bir yürekle dört ay sırtüstü bekledim ölümü

sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım

şu kadarcık haset etmedim

Şarlo'ya bile

aldattım kadınlarımı

konuşmadım arkasından dostlarımın

içtim ama akşamcı olmadım

hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı

ne mutlu bana başkasının hesabına utandım yalan söyledim

yalan söyledim başkasını üzmemek için

ama durup dururken de yalan söyledim

bindim tirene uçağa otomobile

çoğunluk binemiyor

operaya gittim

çoğunluk gidemiyor adını bile duymamış operanın

çoğunluğun gittiği kimi yerlere de ben gitmedim

21'den beri camiye kiliseye tapınağa havraya büyücüye

ama kahve falıma baktırdığım oldu

yazılarım otuz kırk dilde basılır

Türkiye'mde Türkçemle yasak

kansere yakalanmadım daha yakalanmam da şart değil

başbakan filan olacağım yok meraklısı da değilim bu işin

bir de harbe girmedim sığınaklara da inmedim gece yarıları

yollara da düşmedim pike yapan uçakların altında ama sevdalandım

altmışıma yakın sözün kısası yoldaşlar

bugün Berlin'de kederden gebermekte olsam da

insanca yaşadım diyebilirim ve daha ne kadar yaşarım

başımdan neler geçer daha

kim bilir.

Bu otobiyografi 1961 yılı 11 Eylülünde

Doğu Berlin'de yazılmıştır.