BU AKŞAM DİBİNE VURDUM YİNE ŞİŞENİN

Kendinizle içmeyi denediniz mi hiç? İşte en güzel içme adamı insanın kendisidir.

Yüzleşmektir kendinle. Sorgularsın dününü, bugününü.Sonra an gelir kahkahalar atarsın, bir an olur boşalır birden gözyaşların kirpiklerinin ucundan. Ya bir kadehte devrilirsin, ya da dibine vurursun şişenin. Yormazsın başkasını, belli zaman sonra tat vermediğinin farkına varırsın-varmazsın.

Bıktın mı kendinden, üflersin mumun alevine. Üstünle başınla atarsın kendini yatağa. Sabah olunca kriter yaparsın, nasıl biri olduğunu.
Aldıysan kendinden bir zevk, o zaman ararsın başka masada bir dost.

Bu akşam dibine vurdum yine şişenin.
Yanan şem’in alevi raks ederken masada
Kaldırdım kadehimi gökteki yıldızlara.
Üzüntülerden uzak mıyım, yoksa bana dost mu onlar,
Bilmiyorum.

Sarılırken gecenin karanlığına
Yine radyoda o şarkı;
Ben seni unutmak için sevmedim.
Bilmem kaç kez dinledim bu şarkıyı.
Titreyen yanaklarımdaki gülümsemem
Aynı yanan mumun alevindeki hareket.

Ha söndüm sönecek.
Direniyor alev, nereye kadar?
Birgün bitecek yanmayacak.
Yanmayacak yine o şem, masada,
Sevmeyecek belki geceyi, sabahın ışıkları.
Belki şişe dibini bulmayacak bu kez,
Radyoda o şarkı çalmayacak.

İşte o zaman
Açsam perdeleri
Ay arkadaş olur mu bana
Ve
Yalnızlığıma..

Yasemin Gürtürk
16/Ekim/2008