DÜNYA ÇAPINDA ARKADAŞLIK ÖDÜLÜ

Dün bütün günüm televizyon başında geçti vaktim diyebilirim. Biliyorsunuz ergenekon davası görüşülmeye başlandı.Seyrettikçe sinirlerim bozuldu.

“Güleriz ağlanacak halimize” misali bir rezalet başladı dersem ukalalık etmiş olmam sanırım.

Teşbihte hata olmazmış, “bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete” dedim.Bir davayı ağıza-yüze bulaştırmak bu kadar olur işte, deyip televizyonun düğmesini kapattım.Ama sıkıntım içimde had safhada. Dağıtmalıydım, geçtim pc’nin başına ve her zamanki gibi ilk işim kendi blog’uma girmek oldu.

Bazen birşeyler yazar beslerim blog’umu.Yazmadığım zamanlarda girer bakarım, sanki uğramazsam gücendiririm gibi gelir bana. Gerçi ben girmediğim zamanlarda, yeni yeni tanıştığım blog arkadaşlarım girer, selamlarıyla besler onu ve beni.

Hepsine buradan tekrar teşekkür ederim.

Hani insan bazen evden çıkmaz istemez.sıkıntıdan ne yapacağını bilemez.Dağınıktır evi,içinden toplamak gelmez. Yemek pişirmek hiç istemez. Aynaya bile bakmamıştır belki de. Ama aksilik bu ya, o gün mutlaka misafiri gelir insanın. Eğer bu misafir, dostsa önemli değildir dağınıklık onlar için. Gönülleri paylaşmaktır aslolan.

İşte böyle birgündü benim içinde bugün.
Mesaj kutusundaki bir selam beni çok heyecanlandırdı. Sevgili arkadaşım Mehpare(http://www.sairane74.blogspot.com/) “sevgili dostuma,blogumda senin almanı bekleyen bir hediye var.Lütfen kabul eder misin” yazmış.

Yüzüme tebessümle merak ifadesi yerleşip oturdu. Çünkü o kadar kısa zaman olmuştu ki tanışmamız.Ellerim titreyerek Mehpare’nin blog’una girdim. Neredeyse taşikardim tutacaktı.
Sevgili arkadaşım, DÜNYA ÇAPINDA ARKADAŞ ÖDÜLÜ’nü diğer dostlarıyla birlikte banada vermiş.

Ve yanına da şu cümleyi eklemiş: yeni tanıdığım ama kısa sürede aynı duyguları ve düşünceleri paylaştığımbir dost.

Ne kadar mutlu olduğumu anlatamam. İtiraf etmeliyim ki, verilen ödülden ziyade, hakkımda düşündükleri ve beni dost kategorisine soktuğu için oldu.

Çok teşekkür ederim Mehpare dost. Layık olmaya çalışacağım. Yürekler aynı.

Sıra geldi benim bu ödülü dağıtmama. Bugüne kadar beni yalnız bırakmayan tüm dostlarıma, unuttuklarım varsa lütfen mazur görsün.Hepiniz benim yüreğimdesiniz.

http://www.birsen.blogspot.com/ – Çocukluk arkadaşım, gerçek dostum.
http://www.dragimoya.blogspot.com/ - dost olduğu için.
http://www.eylemselyetke2.blogspot.com -pedogojik bilgisinden, kültüründen yararlandığım dost.
http://www.oldmuzik.com/ - sahibi olduğum blog’umu ilk günlerden beri desteklediği için.
http://www.caferose.net/ –ilk günlerden beri beni yalnız bırakmadığı için.
http://www.anka06.blogspot.com/ –dünyayı bize gezdirdiği için.
http://www.hercai58.blogcu.com/ –selamlarını hiç eksik etmediği için,
http://www.aydinsever.blogcu.com/ –hemşehrim olduğu için.
http://www.iismaill.blogcu.com/ –kelimelerin kaptanı, o kadar güzel rota çiziyorki onlara.
http://wwwsultansempire.com/ –bloguna her girişimde ruhum temizleniyor sanki, denizi görünce.
http://www.irfanguccuk.blogspot.com/ –beni bir abla olarak kabul ettiği için.
http://www.gulgununmutfagi.blogcu.com/ –lezzetle gezdiğim için.
http://www.ataberkakturk.blogcu.com/ –yarım asrı devirdiğim bu yılda, genç bir arkadaşım olduğu için.
http://www.belguzaranne.blogspot.com/ –yolumun üstü, komşum(iznik-yalova dayanışması)
http://goldlifes.net/ –hiç usanmadan hergün uğradığı için.
http://www.mineakbas.blogcu.com/ –hergün selamlarını ve iyi dileklerini bıraktığı için.
http://berru78esila.blogcu.com/ -gece-gündüz mutlaka selam verdiği için.

Sevgilerimle,hoş kalın, dost kalın.


Yasemin Gürtürk