YÜREĞİM KANIYOR

Lal olmuş dilim, kopartmak istiyor zincirlerini artık.

Haykırmak istiyor bütün kızgınlıklarını.

Hep sustum, susturuldum, içime gömdüm kırgınlıklarımı.

Boğuldum, kulaklarımı delen çığlıkların sesinde.

Birikti acılarım, yüreğim kanadı ığıl ığıl.

Ağladım, kimse görmedi gözyaşlarımı.

Sessizdi duvarlar beyaza boyanmış,

Dinledi hıçkırıklarımı, siyaha döndü.

Geceler de mavi-kızıldan döndü karanlığa,

yıldızlar da yok artık.

Daha ne kadar dayanacak bu zincirlere dilim.

Korkuyorum kendimden,

Ya bir hastahane odasında ya da musalla taşında olmaktan.

Cevap verebilecek misin işte o zaman

Yüreğinin sorduğuna.


Yasemin Gürtürk
2/Aralık/2008