ANNE' ME MEKTUP

Yalnızım anne.
Gün oldu dünyaya küstüm,
Gün oldu gözlerim kızardı ağlamaktan,
hiç utanmadan.
Kalbimin yarası kanadı gün be gün.
Ne zormuş annesiz olmak.

Mevsimler yok artık.
Çiçekler sanki açmıyor senin sevdiğin gibi,
ışıklar karanlıkta bile aydınlatmıyor artık.
Mağlup oldu herşey sen gittikten sonra.
Oysa, ne çok hikayem vardı sana anlatacak.

Sadece,
hayat arkadaşın, can yoldaşın emin ellerde,
üzülme ardında "nasıl" diye.
Bugünlerde hummalı bir çalışma içinde.
Senin gidişinle masum kalan evini tamir ettiriyor.
Bir görsen anne, o kadar mutlu olurdun ki.
Hepimiz telaş içindeyiz.
Tek dileğimiz, can yoldaşının ömrü yetsin görmeye,
yanına gelince sana anlatır evin güzelliğini.

Çatıdan başladık önce, haydi yetmedi yeni tavanlar yaptırdık,
mutfak, banyo sil baştan söküldü, senin sevdiğin gül pembe
fayanslarla hayat buldu.
Elektrik tesisatı değişti baştan, her yer işıl ışıl yanacak,
ışığın hüzmesinde senin hayalin dolaşacak biliyorum.
Badana başladı bugün senin sevdiğin buzul yeşili.
Yerlerde döşendimi bitti sayılır.
Keşke görebilseydin bütün bunları.

Anneler günü yaklaşıyor,
Evlatların senin eserini yaşatmaya çalışıyor.
Ölümünün 25 yılında sensizlik daha da zor geliyor.
Dua gününde, dualar sana ulaşırken,
senin geleceğini,evini göreceğini hissediyorum anne.

Yine rahat uyu anne, gözün arkada kalmasın.
Hasretliği içime gömmeye alıştım artık.
Arada sırada seninle böyle konuşup rahatlıyorum,
Bana Sezen Aksu' nun
"Sen ağlama dayanamam, ağlama göz bebeğim sana kıyamam"
şarkısını söylerdin,
Sen yine söyle olsun, ama ben ağlıyayım yine.
Ne kadar içime gömmeğe alıştım desem de
Hasretliğim sana ANNE...

Yarın 23 Nisan çocukların bayramı.
Gerçi biz çoktan büyüdük ama,
Senin çocuklarının bayramı, şen değil anne.

Yasemin Gürtürk
22/Nisan/2009