RUGAN AYAKKABILARIM
Bir tatili daha geçirdik.bayram tatili diyemiyorum,çünkü eski bayramlar gerçekten ''bayram''olurdu.
Günler evvelinden hazırlanan tatlılar,yemekler;sanki hiç yapılmayacakmış yada hiç kirlenmiyecekmiş gibi yapılan temizlikler ve alışverişler.
Rahmetli dedemin aldığı rugan ayakkabılarımı hatırladım.Üzerinde metalden düğmeleri olan bilekten bağlırugan ayakkabılarımı.O kadar heyecanlanmıştım ki kaybolmasın diyemi bilemem uyurken yastığımın altına koymuştum(daha sonra öğrendimki bütün çocuklar aynı şeyi yaparmış) sabah bulabileğim diye.beyazın üzerine çiçek desenlirobadan büzgülü elbise diktirmişti canım annem.Saçlarım uzun ama küçük hanımefendi edasıyla topuz olarak toplanmıştı.
Cevizli lokumların bolca bulunduğu sabah kahvaltısının ardındanbayramlaşma merasimibaşlamıştı.Annem ve Babam ayakta yanyana durmuş sırayla büyükablam sonra küçük ablam ve en son ben ellerini öpüyoruz(el öpen sıraya geçiyor büyüklük sırasına göre).Harçlıklarımız veriliyor.Daha sonra sırayla aile büyüklerinin evlerine ziyarete gidiyoruz.Her evde değişik tatlılar mendillere sarılmış bayram harçlıkları.Ve sonraki benim için en büyük heyecan;çünkü ancamın oğluyla bayram yerine gidiyoruz.Salıncaklar, dönme dolaplar,
pamuk helvacılar,uzun sopalar üzerinde yürüyen adamlar.cambazlar.En güzelide yazlık bir bahçeye kurulan beyaz küçük bir perde.En ön sıraya oturuyoruz başlıyor gösteri zilin sesinden sonra;''_merhaba karagözüm''
''_al sanada bir maşrapa''
Çocuk kahkahaları yükselen bir gösterinin ardındaneve dönüyoruz.Bayram harçlıklarımı sayıyorum kaç liram kalmış acaba?
Ne güzel tatlardı o çocukluğumdaki bayramlar.Hala duymak istiyorum ama o kadar geride kaldı ki.Yaşatmaya,çocuğuma da öğretmeye çalışıyorum ama ne kadar başarılıyım bilmiyorum.ancak bunu torunlarım olunca bizi ziyarete gelince anlıyacağım galiba.
Büyükler birbir aramızdan ayrılırkensonbahar hüznü gibi ben o bayramları özlüyorum.Tatile gittik demediğimiz bayramlara.....
Yasemin Gürtürk
25 ekim 2006